MOE VAN HET MEEBEWEGEN?
Doodmoe was ze er van!
Lichamelijke en geestelijke klachten kreeg ze er van!
Van het alsmaar meebewegen met de massa die niet “daar” was waar zij zich bevindt in haar pad van groei en blik op het leven.
En ze vroeg zich af hoe ik dat deed! Vanuit haar blikveld moest het voor mij dan wel helemaal ingewikkeld zijn, omdat mijn standpunten en levensvisie zo ver af week van de norm.
Ze vond het zwaar om op verjaardagen te zijn waar vanuit haar blikveld alles oppervlakkig was.
Ze voelde zich lichamelijk slecht wanneer ze in drukke mensenmassa’s had verkeerd, vooral wanneer de collectieve frequenties van angst en tekorten voelbaar en zichtbaar waren.
Ze voelde zich zelfs meer en meer onbegrepen door de mensen van wie ze houdt, die dicht naast haar staan, hoe verder ze kwam in haar eigen groeiproces.
Ik denk overigens dat we er voor moeten waken dat af te doen als “overdreven” of “egoïstisch”.
Vanuit mijn ervaring zie ik niet alleen dat de kloof tussen arm en rijk groter en groter wordt om mij heen. Maar ook de kloof tussen de groep die er voor kiest hun bewustzijn te vergroten en de groep die daar helemaal niets mee doet.
En dan kan het inderdaad zo zijn dat JIJ iedere keer degene bent die mee moet bewegen. Op verjaardagen. Op het werk. In alledaagse omgevingen.
En vanuit een verhoogde mate van bewustzijn is dat op zich geen probleem. Je blijft dan verbonden met de voor jou hoogste frequentie, je blijft op een afstand naar je gedachten en patronen kijken EN BLIJFT BOVEN ALLES INGEPLUGD. Wat niet meer en minder betekent dan dat je continu in verbinding blijft met die Goddelijke frequentie en ver weg blijft van je ego.
Er kan dan niemand energie bij je wegnemen of vervuilen.
Wat overigens, als dat WEL zo voelt, niet betekend dat er iets weggenomen of vervuild is want DAT BESTAAT NIET, maar dat jij de connectie met God verloor en daarom je 24/7 energiestroom ZELF stop hebt gezet door je te verliezen in ego.
Maar opnieuw….
Ook dit is menselijk!
Net zoals het menselijk is dat je op enig moment de balen hebt van die mensen, die situaties, die omgevingen.
En net zoals het menselijk is dat je er vervolgens een oordeel over hebt.
Maar dan….
Staat er zo mooi geschreven in het Nieuwe Testament in Mattheüs 22 als tweede gebod van Jezus aan de mensheid:
“U zult uw naasten lief hebben als uzelf!”
En oh, wat zou de wereld er toch mooi uitzien als we dat allemaal zouden omarmen. Op zijn minst proberen!! Jezus zelf was er een geweldig voorbeeld in waar we veel van kunnen leren. Mogen leren! In Kolossenzen staat zelfs dat wij meer en meer op hem gaan lijken!
Woow….dat lijkt soms nog wat ver te zoeken. Maar laten we het als een geweldig uitgangspunt zien voor een toekomst waar we allemaal naar verlangen.
Toch?
Maar dan terug naar de vraagsteller.
En misschien ook wel terug naar jou.
Wat te doen wanneer het je gewoonweg niet altijd lukt!
Wat te doen wanneer het verschil tussen jou en jouw bewuste levenspad meer en meer afwijkt van de massa?
Ja, je misschien wel heel graag het tweede gebod wenst te volgen, maar merkt dat het alsmaar meebewegen ten koste gaat van jezelf?
Om te beginnen (en volgens mij begint heel veel moois daar mee) is het belangrijk dat je jezelf accepteert zoals je bent! Jezelf goed leren kennen, zonder in een new-age vibe van zelfabsorptie te vervallen, is één van de belangrijkste dingen die we te doen hebben in het leven.
Vervolgens lijkt het me essentieel dat jij weet hoe jouw persoonlijke ruimte in het leven eruitziet EN DEZE EERT! Vooral wanneer je weet dat er veel “collectieve drukte” op je pad is.
Dus….zorgen dat je met regelmaat “op jezelf” bent. Tijd voor jezelf maakt, ALLEEN. Tijd maakt voor je afstemming met God of het Goddelijke. EN EEN LEVENSSTIJL OMARMT DIE WERKT VOOR JOU!
Zelfs zo goed werkt voor jou dat het makkelijker is om “de mensheid” in te gaan zonder jezelf geweld aan te doen.
Wellicht ZELFS ZO GOED dat het tweede gebod je steeds makkelijker af gaat. Waarbij je beseft dat je mensen lief kunt hebben, zeker om wie ze in hun Goddelijke kern zijn, MAAR DAT DAT NIET BETEKEND DAT JE ALLE DAGEN OP HETZELFDE BALKONNETJE STAAT MET ELKAAR. Of misschien wel helemaal nooit.
En als laatste tip….
Bouw aan je eigen wereld!
Omring je met mensen die jouw taal spreken, volop in bewustzijn leven, afgestemd handelen en ondernemen en vol respect naar jou en elkaar zijn.
Dit zal de positieve collectieve dump die we daarmee achterlaten versterken op een manier, die ooit, OOIT maakt dat we inderdaad met zijn allen meer en meer op Jezus gaan lijken.
Ik ben enorm benieuwd hoe jij naar dit verhaal kijkt?
Herkenning?
Tips?
En voel je eenzelfde verlangen wanneer het gaat om waar we naar toe mogen bewegen als mensheid?
